Секогаш го имав тоа чувство дека Сидо направил и прави многу за нас, за нашата култура, за нашиот квалитет на животот, а ние, и како единки, а и како...
Круцијалното прашање е зошто владејачките политички елити го препуштаат „културниот“ ресор на луѓе, кои се (можно) способни, ама за некои сосема други работи?