(рандеву-драма, со елементи на дежаву)
Негде. Многу одамна, во некое дамнешно идно несвршено време.
ЗОЧКО: Не може, па не може. Сега почнувам и јас веќе да не верувам дека може. Долго време си зборував себеси: Зочко, биди разумен, уште не си пробал сè. И ја продолжував борбата. И еве, последен обид.
МИЦКО: Мислиш?
ЗОЧКО: Мило ми е што се врати и ти на патов.
МИЦКО: И јас тоа баш си го помислив.
ЗОЧКО: Како да го прославиме ова наше помирување? Ела, да те гушнам.
МИЦКО: Ај попосле.
ЗОЧКО: Не те тепаа малку по уши?
МИЦКО: Да… Ама не многу.
ЗОЧКО: Пак истите?
МИЦКО: Не знам веќе… Де едни, де други…
ЗОЧКО: И сега ќе го чекаме заедно?
МИЦКО: Ќе го чекаме заедно.
ЗОЧКО: Мислиш дека ќе дојде?
МИЦКО: Не знам. Ти?
ЗОЧКО: Не знам. Ми рекоа дека ќе дојде.
МИЦКО: А ако не дојде?
ЗОЧКО: Ќе дојде. Ми ветија.
***
ЗОЧКО: Последни моменти… Долго чекавме на него, ама кога ќе дојде, ќе биде многу пријатен.
МИЦКО: Викаш?
ЗОЧКО: Некогаш помислувам дека веќе дошол. И тогаш се чувствувам чудно. Како да ти кажам? Некако олеснето, а истовремено… Ужаснато. Да, ужаснато. Нема врска.
***
МИЦКО: Што е?
ЗОЧКО: Ништо.
МИЦКО: Успеа да ја внесеш?
ЗОЧКО: Не.
МИЦКО: Пробај пак да ја внесеш?
ЗОЧКО: Чекај, да земам душа прво.
МИЦКО: Еве какви сме ние, се лутиме на другите, а вистински виновници сме си самите. Ова почнува да ме загрижува, брат.
ЗОЧКО: Еден злосторник спасивме. И тоа е нешто. Добар процент. А, Мицко?
МИЦКО: Што?
ЗОЧКО: А што викаш друже да се покаеме?
МИЦКО: За што?
ЗОЧКО: Па… ај да не ти давам детали сега.
МИЦКО: Да се покаеме за тоа што сме се родиле, брат.
ЗОЧКО: (се смее кисело) Не може човек веќе ни да се насмее на своја сметка.
МИЦКО: Каква гадна штета!
ЗОЧКО: Што?
МИЦКО: Што сме се родиле.
ЗОЧКО: Слушај, можеби сепак ќе дојде, а?
МИЦКО: Викаш?
ЗОЧКО: Па што знам, никогаш не се знае.
***
ЗОЧКО: Се јави Спасителката.
МИЦКО: И? Што вика?
ЗОЧКО: Вика ќе дојде.
МИЦКО: Е?
ЗОЧКО: Така вика.
***
МИЦКО: Не, не те ни слушам. Кој чека – ќе дочека.
ЗОЧКО: Како тоа од четворицата евангелисти, само еден е против. Па другиве се повеќе.
МИЦКО: Тоа е.
ЗОЧКО: Еден од четворица. Од останативе тројца, двајца не го ни спомнуваат, а третиов не вика дека е против.
МИЦКО: Ништо не разбирам. Против кого е тој едниот?
ЗОЧКО: Против Спасителката!
МИЦКО: Зошто?
ЗОЧКО: Затоа што не сакаат таа да нè спаси.
***
МИЦКО: Абе види што е убаво надвор! Види колку е весело! Ај да си бегаме одовде, а…
ЗОЧКО: Не можеме.
МИЦКО: Зошто?
ЗОЧКО: Го чекаме.
МИЦКО: За тоа, прав си, го чекаме. Ама, сигурен си дека го чекаме на вистинското место?
ЗОЧКО: На прав пат сме.
МИЦКО: Сигурен си?
ЗОЧКО: Што?
МИЦКО: Дека ова е тој пат?
ЗОЧКО: Па тука ми рекоа. Гледаш уште некој пат?
МИЦКО: Е каков е тој пат?
ЗОЧКО: Трнлив.
МИЦКО: Па гледаш негде трње?
ЗОЧКО: Сигурно се исушило.
МИЦКО: А може е до годишното доба. Да не чекаме во погрешно годишно доба?
ЗОЧКО: Или во погрешна година?
***
МИЦКО: Требаше до сега веќе да дојде.
ЗОЧКО: Абе не кажа одлучно дека ќе дојде.
МИЦКО: А ако не дојде?
ЗОЧКО: Ако не дојде, и утре пак ќе дојдеме овде да чекаме.
МИЦКО: Па и задутре можеби…
ЗОЧКО: Ако треба, и задутре.
МИЦКО: И така до бескрај…
ЗОКО: Додека еден ден не дојде.
МИЦКО: Ако некогаш воопшто дојде.
ЗОЧКО: Не биди немилосрден.
МИЦКО: Па и вчера чекавме овде.
ЗОЧКО: А не, тоа грешиш. Вчера бевме поназад.
МИЦКО: Како не, поназад. Е па што правевме вчера?
ЗОЧКО: Што правевме вчера?
МИЦКО: Да?
ЗОЧКО: Е баш си… мајстор да го збуниш човека.
МИЦКО: А бе јас мислам дека на истово ова место бевме. И чекавме?
ЗОЧКО: Тебе познато ти е местово?
МИЦКО: Не викам дека ми е познато, ама..
ЗОЧКО: Ама знаеш дека не беше баш ова. Бевме многу, многу поназад.
МИЦКО: А бе, пат ко пат, напред-назад тоа ти е. (пауза) И сега за денеска рекоа?
ЗОЧКО: Ми рекоа: ако не денеска, утре.
МИЦКО: А, ако не утре?
ЗОЧКО: Ако не утре, тогаш четврток.
МИЦКО: Е па, утре е четврток.
ЗОЧКО: Да, ама не кажаа кој четврток.
***
ЗОЧКО: Абе за операција да чекавме до сега, ќе дојдевме на ред.
МИЦКО: Пеесче еврича за кафе и ете сме под нож.
ЗОЧКО: Ама не е операција.
МИЦКО: Или сепак е, а?
ЗОШКО: Е, ама тешка.
МИЦКО: Тешка, брат.
ЗОЧКО: Многу тешка, друже.
МИЦКО: Опасна по живот, брат.
ЗОЧКО: Опасна по два милиона животи, друже.
